De bewoners
Medehuurder worden
Medehuur door huwelijk
Als twee partners samen een woning gaan huren ondertekenen zij meestal allebei de huurovereenkomst. Er staan dan twee namen op de huurovereenkomst en beiden zijn huurder.
Partners die niet op de huurovereenkomst staan, zijn geen contractuele huurders, maar ze kunnen wel wettelijke medehuurder worden. Dat gebeurt bij het sluiten van een huwelijk of geregistreerd partnerschap. Het maakt niet uit of het huwelijk of geregistreerd partnerschap is gesloten voor of na het ingaan van de huurovereenkomst. Ook maakt het niet uit of er gemeenschap van goederen is.
Partners die niet getrouwd zijn (of geregistreerd partner), zijn geen wettelijke medehuurder, ook niet als zij een samenlevingscontract opmaken bij de notaris. Deze partners moeten twee jaar wachten voordat zij medehuurderschap kunnen aanvragen bij de verhuurder.
Medebewoners kunnen na twee jaar medehuur aanvragen
Inwoners die geen huurder of medehuurder zijn, kunnen medehuurderschap die aanvragen als ze twee jaar in de woning wonen. De wet stelt vijf voorwaarden (artikel 7:267 Burgerlijk Wetboek).
-
De samenwoner moet minimaal twee jaar zijn hoofdverblijf hebben in de woning, samen met de huurder. De samenwoner en de huurder moeten dit zelf aantonen.
-
Een gemeenschappelijke huishouding. Of een huishouding gemeenschappelijk is hangt af van de situatie. Een rol speelt bijvoorbeeld: samen huishoudelijke taken doen - samen boodschappen doen - de kosten van het huishouden delen - voor elkaar zorgen.
-
De samenwoning is duurzaam. Duurzaamheid is het meest lastige onderdeel van een aanvraag voor medehuur. Duurzaam houdt in dat er een bepaalde toekomstverwachting is. De samenwoning mag geen ‘aflopend karakter’ hebben. Daarom kunnen kinderen meestal geen medehuurder worden. Partners die gaan samenwonen zijn meestal van plan dit in de toekomst te blijven doen en daarom kunnen zij vaak wel wettelijke medehuurder worden. Maar let op: een liefdesrelatie tussen twee mensen is niet vereist. Het hangt steeds van de concrete omstandigheden af of de samenwoning duurzaam is.
-
Financiële draagkracht. De kandidaat-medehuurder moet voldoende financiële waarborg bieden voor betaling van de huur. Deze voorwaarde beschermt de verhuurder tegen niet draagkrachtige medehuurders.
-
Geen misbruik. Het verzoek wordt afgewezen als de huisgenoot snel huurder van de woning wil worden en op die manier de regeling misbruikt.
Ouders en kinderen wonen meestal niet duurzaam samen. De meeste kinderen gaan op zichzelf wonen, als ze zelfstandig zijn geworden, ergens tussen hun 18e en 35e jaar. De samenwoning tussen ouders en kinderen is daarom ‘naar zijn aard’ niet duurzaam. Dit is vaste rechtspraak van de Hoge Raad. Inwonende kinderen voldoen dus meestal niet aan de voorwaarden voor medehuur. Hoe ouder het inwonende kind is, hoe groter de kans dat de gemeenschappelijke huishouding met zijn ouders wél duurzaam is omdat zij dan de uitvliegleeftijd al voorbij zijn.
Downloads
3 meest gestelde vragen over medehuur
Kunnen kinderen medehuurder worden? Meestal niet. Inwonende kinderen voldoen niet aan de voorwaarden uit de wet. Zij wonen meestal niet duurzaam samen, want kinderen vliegen uit. De samenwoning tussen ouders en kinderen is daarom ‘naar zijn aard’ niet duurzaam.
Hebben kinderen boven de 35 jaar meer rechten? Nee, dat staat niet in de wet. Alles draait om de vraag of de samenwoning duurzaam is. Duurzaam betekent dat er een bedoeling is om dit te blijven doen in de toekomst.
Wie moet dit bewijzen - hoe moet ik aanvraag beoordelen? De huurder en de inwoner doen samen een verzoek. Zij moeten jou overtuigen dat ze aan de wettelijke voorwaarden voldoen. Ben je niet overtuigd? Dan wijs je het af.